Stary człowiek i morze

0 Comments

Generalnie jestem przeciwna nazywaniu starszych ludzi moherami... Generalnie.. Ale myślę, że sami dzielą się w jakiś sposób między sobą.

Moja babcia ( od strony mamy) jest całkowitym przeciwieństwem typowego mohera i miała konto na Facebooku wcześniej niż ja :D

Z kolei babcia od strony taty hmmm... Przytoczę historyjkę żebyście mnie dobrze zrozumieli ;)
W czasach kiedy wchodziło się na "naszą klasę" a nie fejsa miałam już tam konto, babcia też. Miałam też na swoim profilu standardową słit focię w lustrze z telefonem i to jeszcze w przymierzalni (żeby był większy lans :P ). Kiedy babcia zobaczyła to zdjęcie, zadzwoniła do mnie i ostrzegła żebym lepiej nie wstawiała takich zdjęć BO...................... mi telefon ukradną... Także tego.

Za to moja prababcia - całkowity moher. I nie mam tu na myśli tego, że chodzi do kościoła bo to jest indywidualna sprawa każdego z nas. Ale to kobieta którą oczywiście podziwiam. Za to jakim jest człowiekiem ale też za to, że potrafi wywalczyć taką fajną miejscówę w zapchanym autobusie. Za to naprawdę należy im się OGROMNY szacun!

A propo miejsc w autobusie to mam kolejną historyjkę. Wracałam o 21 autobusem, po całym dniu w szkole, korepetycjach i dodatkowym angielskim, umordowana jak pies wsiadłam do pustego autobusu. Autentycznie tylko ja i kierowca. Usiadłam na "czwórce" przy której na szybie naklejona jest informacja, że to miejsce dla kobiet w ciąży/starszego człowieka z laską itp. Myślałam jednak, że nie zrobi to nikomu problemu szczególnie, że pozostałe trzy miejsca dalej były wolne.(TAK SAMO JAK WSZYSTKIE INNE) (Bo ja w przeciwieństwie do kolejnego rodzaju starszej Pani trzymam torby na kolanach, tam też mogą odpocząć :) I na kolejnym przystanku wsiada Pani, oczywiście starsza i widzę, że idzie w moją stronę. Pomyślałam sobie, że fajnie to przynajmniej porozmawiamy. No i owszem, pogawędziłyśmy sobie ale nie w taki sposób o jakim myślałam. Pani chciała, żebym ustąpiła jej miejsca. W pierwszej chwili zaczęłam się zwyczajnie śmiać ale ona NIE ŻARTOWAŁA. Kazała mi wstać bo to jest jej miejsce. Byłam pod ogromnym wrażeniem tego, z jakim uporem ta mała, niewinna osóbka miesza mnie z błotem tylko dlatego, że siedzę na jednym miejscu, które akurat chciała zająć. Wyzywała mnie aż do przystanku na którym wysiadałam. Całą drogę stała. MOŻNA? Niemożliwe staje się możliwe :)

Oczywiście moje życie nie może być takim jakie mają inni. Ja ciągle muszę mieć przeboje z których tylko wszyscy dookoła się śmieją :D Wczoraj na przykład byłam na poczcie. Są tam numerki i kiedy wyświetlają się na czerwono to każdy wie ile ma osób przed sobą i kiedy jest jego kolej. Czekałam cierpliwie 20 minut. Na poczcie siedział Pan, oczywiście starszy, ciągający nogę i ledwo żywy. Kiedy byłam przy okienku i wypełniałam pisemko, inna Pani zaczęła przewijać numerki w celu ich wyłączenia bo zaraz mieli zamknąć pocztę A TE DZIKI jak na mnie ruszyły.. Myślałam, że padnę ze śmiechu. Pan ciągający nogę nagle zapomniał w ogóle o swoim reumatyzmie i o tym, że to 7 jest przed 1 w jego wieku a nie na odwrót. Staranowali mnie a na koniec usłyszałam, że ta dzisiejsza młodzież strasznie niewychowana.. KLASYK.

Tak więc motto na dziś:

Mam nadzieję, że nigdy nie będę moherem.

About Post Author

EMKA

Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Fusce dapibus, tellus ac cursus commodo, tortor mauris condimentum nibh, ut fermentum massa justo sit amet risus.

EMKA PISZE